Kariera Roberta Capucciego – artysty, który w brawurowym stylu zapisał się na kartach historii mody, rozpoczyna się w 1950 roku, w otwartym przez niego atelier na rzymskiej via Sistina. Po pierwszych, prestiżowych pokazach we Florencji (w willi Giovanniego Battisty Giorginiego, ojca włoskiej haute couture) nazwisko designera pojawia się na łamach europejskiej prasy, a swe uznanie dla projektów młodego adepta mody wyraża Christian Dior.
Roberto Capucci, w 2012 roku nagrodzony ,,Wilczycą Kapitolińską” za całokształt twórczości; www.tafter.it/
W tym samym czasie Capucci przenosi atelier na via Gregoriana (to tutaj, od 2005, mieści się fundacja jego imienia). W ’56 projektuje słynną suknię „Dziewięć spódnic” noszoną przez Marylin Monroe.
Suknia-rzeźba ,,Nove gonne” prezentowana w 1956 roku na pokazie w Sali Białej Palazzo Pitti we Florencji, jedwabna czerwona tafta; julietartmagazine.com/it
Dwa lata później zostaje uhonorowany, obok Pierre’a Cardina i Jamesa Galanosa, międzynarodową nagrodą modowego Oscara za rewolucyjną, geometryzującą ciało modelki, kolekcję „a Scatola” (pudełkową).
Suknia-rzeźba i bolero z 1987 roku, w stylu „Linea a Scatola”, plisowane, mieniące się tafty; www.thehedonistnonconformist.com/
W ‘62 roku Capucci otwiera atelier w Paryżu i podbija Francję – jest pierwszym włoskim stylistą sygnującym perfumy. Działa na pograniczu sztuk– w ‘65 tworzy kolekcję ,,Optical”: kreacje z białej i czarnej wełny inspirowane op-artem.
Suknia z kolekcji „Optical”, Roberto Capucci w hołdzie Victorowi Vasarely’emu, białe i czarne satynowe pasy, czarne pióra; www.vogue.it
Od ‘68 prezentuje swoje kolekcje na pokazach organizowanych przez Włoską Izbę Mody, tworzy również stroje do arcydzieła „Teoremat” w reż. Piera Paola Pasoliniego. Jego muzą zostaje Silvana Mangano, projektuje stroje dla Jackie Kennedy, Sylvi Kosciny, Rity Levi-Montalcini (na uroczystość wręczenia Nagrody Nobla). Rok później Capucci, jako pierwszy w historii designer haute couture, wkracza z kolekcją do muzeum (Villa Giulia, Rzym) prezentując przełomową wizję inspirowaną sztuką prerafaelitów; modelki wystąpiły bez makijażu i w naturalnie rozpuszczonych włosach. Rok ‘78 przynosi kolejne nowatorskie i ekscentryczne wzory: suknię z białej satyny w kształcie kolumny doryckiej oraz ubiory z aplikacjami z juty, słomy, kamieni i sitowia – tym razem dialog z twórcami Arte Povera. Opuszczenie Izby Mody w ‘80 i seria personalnych pokazów wywołują niezadowolenie włoskiej krytyki, prasa jednak pozostaje wierna Capucciemu, nie mogąc przejść obojętnie obok nowych kreacji.
Suknia-rzeźba z 1978 roku w formie kolumny, biała satyna; favolosasartorialeoni.blogspot.com/
W ‘85 w Nowym Jorku Capucci prezentuje jedną ze swych najsłynniejszych sukien-rzeźb: „Fuoco” (Ogień).
Suknia-rzeźba „Fuoco” z 1985 roku, mieniące się, jedwabne tafty; www.vanityfair.it
Od połowy l. 80 wypożycza i ofiarowuje swoje kolekcje słynnym muzeom światowym: m.in. Münchner Stadtmuseum, Museo di Palazzo Venezia, Victoria&Albert. W ‘91 zostaje honorowym członkiem wiedeńskiego Künstlerhaus, bierze udział w największych imprezach artystycznych m.in. weneckim Biennale ’95, z kolekcją „Architektura w tkaninie” dla włoskiego pawilonu. W kolejnych latach dzieła Capucciego podróżują po muzeach na całym świecie, od Nowego Jorku przez Europę, do Tokyo. Fantazyjne kreacje są owocem inspiracji organicznymi formami i architekturą.
Suknia wieczorowa z 1989 roku, w kolekcji Galleria Nazionale dell’Arte Moderna w Rzymie, jedwabne tafty, www.fondazionerobertocapucci.com/
Suknia-rzeźba o kształcie pagody z 2007 roku, kolekcja Muzeum Fundacji Roberta Capucciego, tafty fuksja i wielobarwne; www.modaemodi.org/
Suknie projektu Roberta Capucciego; www.nonsprecare.it/
Kreacjom włoskiego wizjonera towarzyszyła również, dopasowana do ekstrawaganckich sukien o zaskakujących formach i kolorach, biżuteria.
Złota bransoleta Roberto Capucci z labradorytami, karneolami, agatami, turmalinami, chryzoprazami, koralami, ametystami, turkusami, lapis lazuli, kwarcem różowym, malachitem, bizubazaar.pl
Broszka Roberto Capucci, formy plisów inkrustowane pomarańczowymi i zielonymi granatami, dwa korale; www.pinterest.com/
Broszka Roberto Capucci w formie splotów węża z onyksu, z diamentową głową dekorowaną czarną emalią i rubinowym okiem, udrapowana sznurami paciorków z korali i onyksów; www.pinterest.com/
Wielu twórców inspirowało się owocami nieograniczonej wyobraźni Capucciego – w tym kontekście warto przypomnieć wystawę z 2009 roku w weneckim Palazzo Fortuny. Partnerem projektu był wówczas Vhernier, prezentujący biżuterię inspirowaną naturą, architekturą, geometrią, w nawiązaniu do nowatorskich projektów włoskiego designera.
Szpilka „Bruco” (Gąsienica), limitowana edycja, prezentowana na wystawie „Roberto Capucci” w weneckim Palazzo Fortuny (2009), białe złoto, diamenty, masa perłowa, kryształ górski; www.vhernier.it/
Pierścionek-rzeźba „Abbraccio” (Uścisk), prezentowana na wystawie „Roberto Capucci” w weneckim Palazzo Fortuny (2009), białe złoto, diamenty; www.vhernier.it/
Ola Schymalla
Źródło:
www.fondazionerobertocapucci.com/
www.vogue.it
fortuny.visitmuve.it
www.san.beniculturali.it
www.golcondarte.it/
